Het zat er aan te komen, na een slapeloze nacht en opkomende verkoudheid kon de koorts niet achterblijven en dus wéér in bed.... Gelukkig werd het in de loop van de dag even iets beter maar nadat hij 's na het eten al 2 uur in bed lag kwam hij er tóch weer uit met de vraag of hij een kruik mocht voor zijn buik en een ui naast bed voor de verstopte neus.... Het heerst en door de slechte weerstand is Rico natuurlijk snel vatbaar dus is het wel logisch allemaal. Toen mama naar s

Het zat er aan te komen, de buikpijn nam de laatste dagen al weer toe en àl vroeger stond hij aan mama's bed zijn beklag te doen om de laatste uurtjes bij mama in bed af te wachten tot het minder werd. Vanmorgen werd het niet minder dus werd er een rustdag ingelast met veel slapen. Dat ging niet helemaal vanzelf, liever was Rico-Jay naar school gegaan want de voordracht morgen op school voor sinterklaas moet perfect zijn.. Het duurde even voordat hij begreep dat iets minder

Om half 9 zat Rico-Jay er klaar voor, 'de grote verrassing'. Hij vloog grote broer Rick dan ook gelijk om de nek toen hij samen met Daphne, zijn vriendin, binnen kwam. Speciaal voor Rico-Jay 'even' op en neer naar Amsterdam want vanmiddag moest er weer gewerkt worden. Bij het uitzwaaien van Rick en Daphne was de volgende omhelzing voor papa en broer Ryan, die een mooi kado van Tamara mee namen, een nieuwe eigen zwartepieten pet. Wat een gezellige dag! s' Avonds na het douch

"dan kan ik al wel dood zijn" Waren de woorden van Rico-Jay vanavond toen hij vroeg of we al genoeg geld hadden om naar Boston te gaan en ik hardop een klein rekensommetje maakte waaruit ik op maakte dat het nog wel een behoorlijk aantal maanden kon gaan duren. Nu is dit een standaardzin in ons gezin als we het over een gebeurtenis of afspraak hebben ver in de toekomst. Immers, in ons gezin leven we met de dag, elke dag is anders, er kan zomaar weer wat gebeuren en Rico-Jay

Het mag duidelijk wezen dat Rico-Jay's lichamelijke ellende ook op psychisch vlak ook wel eens wat te verduren heeft. Natuurlijk houden we met alles rekening met Rico maar het kan natuurlijk niet zo zijn dat iederéén ineens niks meer mag eten. En dus aten we vanavond eigengemaakte pizza, Rico's favoriet. Rico was al op zijn bed in de kamer aan een babyprak met appelmoes begonnen, met veel tegenzin.. Dus konden wij aan tafel eten, maar na een paar happen stond Rico op en

De nacht goed doorgekomen werd Rico-Jay wakker met 'handelbare buikpijn', en was goed te pas. Zo goed, dat hij wel graag mee wilde een uurtje naar het bos om 'dikke eikels' (kastanjes) te zoeken. Lekker de buitenlucht in en beweging, dat moest het worden vandaag. Een uur later waren ze al terug, Rico met buikpijn en voetpijn, broer Ryan duizelig en hoofdpijn. Eind van de dag was het weer raak, een uur nadat hij met buikpijn en kruik in bed lag, was de pijn wéér niet te hard

Een terugvalletje ... Na een wel erg kort en vooral koud nachtje waarin ik meermaals Ryan van een paracetamol en drinken voorzag en Rico-Jay aangaf buikpijn te hebben, was het niet geheel verbazingwekkend dat ik Rico met moeite wakker moest porren om naar school te gaan. Ryan verdween weer in de 'donkere, stille kamer', huilend van de hoofdpijn en toen Rico naar school was gebracht hoopte ik het een en ander te kunnen regelen, nakijken, opruimen en checken. Ik kwam niet ver

Vanmorgen zou Rico-Jay naar de kinderarts moeten, maar bleek echter wederom een arts in opleiding. Ik gun ieder zijn /haar opleiding maar alleen de beste, en bekwame artsen mogen zich nog met Rico-Jay bemoeien dus werd die afspraak gecanseld. Broer Ryan heeft de hele dag in een stille, donkere kamer door gebracht met 2x 4 uur achtereen slapen onder het genot van paracetamol en slaap tabletjes omdat de hoofdpijn ondraaglijk was. Rico-Jay had nog een paar 'centjes' in zijn spaa