Het leven is soms oneerlijk

Het mag duidelijk wezen dat Rico-Jay's lichamelijke ellende ook op psychisch vlak ook wel eens wat te verduren heeft. Natuurlijk houden we met alles rekening met Rico maar het kan natuurlijk niet zo zijn dat iederéén ineens niks meer mag eten.

En dus aten we vanavond eigengemaakte pizza, Rico's favoriet. Rico was al op zijn bed in de kamer aan een babyprak met appelmoes begonnen, met veel tegenzin.. Dus konden wij aan tafel eten, maar na een paar happen stond Rico op en vroeg heel stilletjes of hij bij mij mocht zitten.

Ik schoof mijn bord weg uit medeleven maar heel stoer zei hij zachtjes "eet maar mama... "

Ik kon het niet, en hij barste ontroostbaar in huilen uit....het was allemaal zo oneerlijk! Van ellende kreeg ik toch al geen hap meer door m'n keel en snel werd alles wat ook maar enigszins op pizza leek uit zijn gezichtsveld gehaald.

Rico zou er een moord voor doen, 1 stukje pizza.... maar het mag niet (moorden trouwens ook niet 😛)

Even klagen en huilen mag dan waarbij ik hém de keuze liet, wat te eten. En dus werd het een bakje appelmoes....

Dank aan alle lieverds welke vandaag weer voor Rico-Jay zijn bezig geweest en/of hebben gedoneerd!

#buikpijn #verstopping #okt2015