Kadootjesdag

Vandaag leek wel kadootjesdag in het amc. Nadat Rico-Jay zich na het ontbijt stortte op de mee gebrachte pannenkoeken van opa en oma gingen we naar beneden om een vriend op te wachten die ons een bezoekje bracht. Voor mij een heel leuk weerzien, voor Rico een leuke kennismaking waarbij hij een lekker zacht krokodillen kussen kreeg.

Na het uitzwaaien en weer op de kamer ging daar ineens de deur open.

Dit keer geen gewone zuster maar Rico-Jay's zuster, Renée-Denise... Wat een verrassing!

Ze had lekkere hapjes bij zich en de post.

Post voor Rico uit Duitsland van een lotgenootje en vriendinnetje van mama. Verbaast maakte hij het pakketje open; een echt zorgenvriendje wat ook gelijk in gebruik moest worden genomen waarna hij gezellig met Renée-Denise een tosti ging eten.

's Avonds keken we weer naar alle vogels op het dak.

Elke avond rond dezelfde tijd komen er zoveel vogels dat je even denkt in een film te zijn beland...

Omdat het plassen nog niet gaat zoals zou moeten moest de zuster een 'bladderscan' maken die nou niet echt aan gaf waar al dat drinken ís gebleven...

De buik werd weer dik en opgeblazen en ik bedacht me dat we maar eens lopend een rondje moesten maken.

Enigszins verdrietig dat iedereen weer weg was, zijn buik als een ballon voelde, en we buiten in het rookhok zaten , was hij van mening dat hij zijn leven haat... Hij mist iedereen en dat ís logisch.

Gelukkig kon het berichtje van grote broer Rick hem weer doen lachen die hem beloofde snel langs te komen.

Het blijft lastig, emoties schieten alle kanten op maar Rico kon uiteindelijk in bed weer optimistisch zijn;

"ik ben zo blij dat ze mij in Amerika wel kunnen helpen, al zouden ze alleen al de pijn weg kunnen halen.. "

#okt2015 #AMC