Poep, het zal wennen

4e dag na het ontslag uit het ziekenhuis:

Het heeft even geduurd, de update's over Rico. Niet omdat er niks te melden was maar omdat ik naast de huishouding, een nieuwe zorgverzekering uitzoeken ook nog div. dingen moest regelen voor Rico en zijn broertje nu ook heel graag wat aandacht wil....

Een weegschaal om de inhoud van het stomazakje te wegen is gekocht en een briefje op het aanrecht om af te strepen hoeveel drinken hij heeft gehad.

's Avonds een klein rekensommetje om te controleren of hij niet uitdroogt.

Het hoort nu allemaal bij de standaard dagelijkse dingen naast strijken en de was vouwen.

Vandaag heb ik een kinderrolstoel van de Livio opgehaald voor als hij straks weer naar school moet.

We moeten steeds een kwartier lopen naar school en van school en een half uur is echt te lang een paar keer per dag. Gelijk maar een douchekruk mee genomen want het stoma er af halen gaat welliswaar makkelijker onder de douche, maar zelf ben ik ook gelijk van top tot teen zeiknat.

Tot nu toe 'doet' Rico-jay het redelijk goed, 1 ochtend maakte hij me wakker met "mama, mn zakje doet zo'n pijn"..waarbij een ondragelijke lucht mijn neus in kwam.

Bleek 'de plak' van boven helemaal los te zijn geraakt.

Met de verwachting dan wel een vol bed met poep aan te treffen, nadat we 'ons ritueel' onder de douche hadden gedaan, was de schok minder ernstig toen het enkel een 'nat' bed te zijn van plas.

Ook niet leuk, maar het kan nu dus erger ;-)

Ook de wond rondom het stoma laat wat los, de huid is uit de hechtingen gescheurd dus ging ik stad (dorp) en land af op zoek naar een buikband. Laten ze die krengen nou helemaal niet in zijn maat hebben! (hoe kon ik dat ook denken!) Livio, de apotheek en de fysiotherapeut, allemaal moesten ze me teleurstellen dus een mail naar de stoma-verpleegkundige. Hopelijk gaat zij me er aan helpen want Rico-Jay krijgt pijn aan zijn buik wat al wat naar buiten gaat puilen... Jongetjes van 5 zitten namelijk niet de hele dag stil en ze wijs maken dat stoeien nu niet echt bevordelijk is voor de buik, dat gaat er niet in.

De eerste 'ongelukjes' hebben we al overleeft, van lekkende zakjes tot loslatende plak, tegenwoordig ben ik er op elk moment op voorbereid wat weer met zich mee brengt dat kleding en extra materiaal altijd bij de hand moet zijn.

Ondertussen ben ik tot het besef gekomen dat ik naar bed ga met stront en op sta met stront en geloof mij; DAT IS WENNEN! (áls het al ooit went)....

#dec2013 #Poephetzalwennen